“ای ايس ای '200,0’فېس بوکي مامورين لري”

“ای ايس ای '200,0’فېس بوکي مامورين لري”

ای ايس ای (2000)فېس بوکي مامورين لري چي له دې ډلي %5 سلنه يې ښځينه دي پاته نورو کي يې % 25 سلنه هغه کسان دي چي دښځينو په نومونو يې اکاوونټونه پرانستي دي او نور يې نارينه دي.
په دې شمېر کي يوه بله ډله بيا حکومت پلوه دي چي په دې چم سره ځني استخباراتي او پټ مالومات ټولوي. دادپاکستانۍ څارګري ادارې هغه پروژه ده چي دخواله رسنيو له لاري افغان جهاد ضد مفکورې،او پاکستان ضد فېس بوکيان څاري.
ټوېټر کي له دې ډلي يواځي 1500 فعاليت کوي چي منفي 5% سلنه يې ښځي نور يې %15 دښځو پېښه ګر او نوريې نارينه دي.
دای ايس ای د خواله مامورينو لومړی برخه يې په پښتو،دويمه پاړسي،دريمه يې انګليسي بله يې عربي او ورستۍ برخه په اردو ليکل کوي.
سره له دې چي ددوئ ډېر شمېر فېس بوکي مامورين پاکستان کي دي،خو دافغانستان هر هغه ولايت کي مامورين لري چي انټرنټي خدمات ولري.
دوئ په %70 سلنه يې ټليفوني انټرنټ کاروي.
هغه نارينه والا چي دښځينه تمثيل کوي، ډېرعجب غريب اکټونه يې زده حکومت پلوه فېس بوکيان په خپلو خبرو تېرباسي.
دپاکستان څارګري ادارې 2009 کال دا پروژه تصويب کړې، چي لومړی يې کارکوونکي لږ ول،خو 2012 کي يې دشمېر سلنه لوړه کړه،چي ورځ تربلي لاپسي لوړيږي.

نظر سنجی

آیا با به رسمیت شناخته شدن خط دیورند توسط افغانستان موافقید یا مخالف؟ لطفا یکی از گزینه ها را انتخاب کنید و بعد نظرتان را درج کنید.

فصل دوم قانون اساسی دولت افغانستان

فصل دوم قانون اساسی دولت افغانستان حقوق ووجایب اتباع کشور را مشخص ساخته یکی از مدافعین حقوق بشر میگوید .(در ماده نزده هم اعلامیه جهانی حقوق بشر آمده که ، هرکس آزادی عقیده و بیان دارد و حق مربوز شان آن است که از داشتن عقاید خود بیم و اظطرابی نداشته باشد و درکسب اطلاعات و افکارو در اخذ وانتشار آن با تمام وسایل ممکن و بدون ملاحظات مرزی ، آزاد باشد

و در ماده سی وچهارم قانون اساسی افغانستان آمده .آزادی بیان از تعرض مصئون است .

هر افغان حق دارد فکر خود را به وسیله گفتار ،نوشته ،تصویر ویا وسایل دیگر ، بارعایت احکام مندرج این قانون اساسی اظهار نماید .

هر افغان حق دارد مطابق به احکامن قانون ، به طبع ونشر مطالب بدون ارائه قبلی آن به مقامات دولتی ، بپردازد .

احکام مربوط به مطابع ، رادیو و تلویزیون ،نشر مطبوعات و سایر وسایل ارتباط جمعی توسط قانون تنظیم میگیردد.)

مردم نیز عقیده دارند که ( آزادی بیان یک حق است و باید از طریق رادیو وتلویزیون و سایر راه های چون مطبوعات باید به شیوه های خوب ابراز گردد)

یکی از باشنده های یکی از ولایات نزدیک به ولایت کابل میگوید :( چندی قبل در ولایت ما مردم دست به تظاهرات زدند  در اول تظاهرات شان صلح آمیز بود اما یکی و یکبار به ساختمان دولتی حمله کرده همه اشیا ولوازم را سوختن .

این مظاهره وراه رسیدن به هدف نیست و میشود بگویم که این راه درست رسیدن به حق یا بدست آوردن حق نیست .)

یکی از مدافعین حقوق بشر میگوید :( کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان در رابطه به تمام حقوق بشری افراد جامعه آگاهی های لازم را انجام میدهد .و این همه از جمله مکلفیت های کمیسیون بحساب میرود .

وقتی ما میگویم که هدف از ایجاد کمیسیون مستقل حقوق بشر ،نظارت ، حمایت و انکشاف حقوق بشر است ، پس کار های انکشافی ما همین ساحات را در بر میگیرد که از تمام حق های بشری برای مردم معلومات داده میشود .

ما کارهای آموزشی خود را از راه های مختلف انجام میدهیم مثلا از راه های تدویر ورکشاپ ها نشر مطالب چاپی در روزنامه ها ، نشر مجله حقوق بشر ، بروشور ها ، تولید برنامه های رادیویی و تلویزیونی وغیره .

در تامین حقوق بشری سرحدی وجود ندارد ، بجز اینکه به حقوق دیگران تعرض وتجاوز نشود ، وقتی ما میگویم که به حقوق دیگران تجاوز یا تعرض نشود بنآ آزادی بیان هم محدوده های خود را دارد زیرا ما در بیانات و اظهارات خود باید به کرامت انسانی دیگرها احترام بگذاریم .

تظاهراتیکه خشونت آمیز باشد ، تظاهرات غیر قانونی است و هر گاه تظاهرات بخشونت میانجامد ، تظاهرات نه بلکه یک بغاوت ،بی بندوباری و لجام گستگی پنداشته میشود .

سلام

سلام